Tokyo. Het is de grootste stad ter wereld en je kunt nooit in drie of vier dagen alles zien, maar toch ga ik bekijken wat ik leuk vind. De eerste dag ga ik vanaf mijn kampeerplek net buiten de stad langzaam richting het hostel waar ik slaap. Ik ga eerst naar de bekende wijk Shibuya. Hier heb je de Shibuya Crossing, het drukste kruispunt van Tokyo en misschien wel van de wereld. Chaotisch is het er absoluut niet; iedereen houdt zich heel netjes aan de verkeersregels, en dat geldt trouwens voor heel Tokyo en heel Japan. Over het kruispunt rijden tussen de auto’s soms ook karts. In Tokyo en soms ook in andere steden is het een bekende activiteit om met karts door de stad te rijden. Dit is absoluut niet racen, maar het ziet er wel heel gaaf uit. Het kruispunt is inderdaad druk, heel druk; als de stoplichten op groen gaan voor de voetgangers, is het net een grote mierenhoop. Na de wijk Shibuya ga ik naar de wijk Shinjuku. Hier bezoek ik een groot park en bekijk ik het uitgaansgebied Golden Gai. Dit zijn allemaal kleine barretjes die heel dicht op elkaar staan in smalle straatjes. Overdag is het er bijna uitgestorven, maar ’s nachts zal dit helemaal tot leven komen.
Zelf slaap ik in de wijk Taito. Vanaf hier zal ik de komende dagen verder de stad verkennen. Ik bezoek vanaf hier parken en bezienswaardigheden, laat mijn fiets maken, vervang twee van mijn fietstassen en kan weer wat socializen met andere reizigers. Het hostel is iets minder sociaal dan ik had gehoopt, maar er zit wel een groepje vrijwilligers die het hostel helpt in ruil voor een slaapplaats. Met hen maak ik vrienden en ze vragen of ik meega met een avondje karaoke. Hiervoor ben ik natuurlijk niet de beroerdste, dus we hebben een berengezellige karaokeavond.
In Japan is honkbal de sport van het land. In Tokyo zit een van de grootste clubs van het land en ik ga hier naar een wedstrijd. Het is een unieke ervaring om bij te zijn. Heel veel mensen hebben een shirt aan van de club, allemaal verschillende mutsen, en er hangt al veel sfeer rond het stadion. Ik had het niet zo verwacht, omdat het bij de Formule 1 relatief rustig was, maar hier was dat absoluut niet het geval. Voordat de wedstrijd begint op het veld, zijn er allemaal cheerleaders. Dit is wel heel anders dan dat ik gewend ben bij sportwedstrijden. Ik ben zelf geen honkbalfan, maar ik vind het onwijs leuk om zo in een ander land naar de nationale sport van het land te gaan en de beleving bij alle mensen te zien. Tijdens de wedstrijd gebeurt er relatief weinig, maar op het moment dat er één homerun geslagen wordt, gaat heel het stadion los. Er wordt gesprongen op de tribunes, mensen omhelzen elkaar en geven elkaar high fives; iedereen is enthousiast. Uiteindelijk wordt de wedstrijd gewonnen door de thuisclub, dus ik zit gelukkig in het goede vak. Al met al een superleuke ervaring en ook een hele leuke tijd in Tokyo. Het is nu weer tijd om het land verder te gaan verkennen.
Beste SVEN
Heel hartelijk dank voor dit enthousiaste en wederom mooie reisverslag.
Wat ben je toch een geluksvogel dat je dit allemaal mag zien en met ons wil delen.
Ik blijf het herhalen je maakt prachtige foto’s, het zijn soms kunstwerken om naar te kijken.
Ga zo door en laat ons nog maar lang meegenieten.
Groetjes Peter(85).