Vanaf het eiland waar het vliegveld op ligt fiets ik naar de stad Seoul. Met genoeg snelheid red ik het net over het water denk ik. Voor de zekerheid neem ik toch het pontje naar het vaste land. Het eeste stuk fiets ik door drukke straten met veel, heel veel stoplichten. Vanaf het vliegveld tot aan het centrum voelt het als een mega grote aan elkaar gegroeide stad. In de stad Seoul woont ook de helft van de bevolking in Zuid-Korea. Een bizar hoog percentage en het is nou niet dat de rest van het land leeg is. Van de ongeveer vijftig miljoen mensen wonen er dus vijfentwintig in de hoofdstad. Het eerste stuk fietst het met alle stoplichten echt niet lekker. Gelukkig kom ik al vrij snel bij een rivier en en fiets ik het grotendeel van de dag langs een rivier. Het is hier goed geredeld met fietspaden en er zijn veel mensen aan het fietsen, leuk om te zien.
In de stad Seoul heb ik opnieuw iemand waarbij ik kan slapen en hier zal ik drie dagen zijn. De eerste indruk bij het fietsen in Seoul en uberhaupt in Korea is dat het erg modern is. Alles is schoon en goed onderhouden. Ik fiets langs een plein waar een grote buiten bibliotheek is. Op het plein liggen allemaal zitzakken waar mensen onspannen en lekker een boekje lezen. In de stad hangt uberhaupt een ontspannen sfeer, bij een klein watertje wat door de stad stroomt zitten ook allemaal mensen een boekje te lezen. Het is een grote drukke stad maar het voelt helemaal niet als te druk. Het voelt echt als een hele fijne stad en ik heb het idee dat ik hier prima voor lange tijd zou kunnen blijven. Ik bezoek een traditioneel dorp, een lokale markt met streetfood, de Seoul tower en een tempel. Het leuke van de tempel is dat als je in traditionele kleding komt je gratis naar binnen mag. Hierdoor lopen er behoorlijk veel mensen en traditionele kleding wat een goede toegevoegde waarde is van de tempel.
Het meest indrukwekkende wat ik vanuit Seoul heb gedaan was de tour naar de grens met Noord-Korea, naar de DMZ. Demiliterized zone. Sochtends wordt je opgehaald in Seoul met de bus en ga je naar de grens. Onderweg krijg je informatie over de oorlog tussen Noord en Zuid-Korea en leer je bijvoorbeeld dat de oorlog nog steeds bezig is. Tussen de twee landen is nu een gedemiliterizeerde zone. We gaan eerst naar een klein museum waar we ook met iemand spreken uit Noord-Korea. Super interresant om alles te kunnen vragen wat je maar wilt aan haar. Vervolgens ga je naar een uitzichtpunt waar je Noord-Korea inkijkt. Noord-Korea voelt voor mij altijd als een onbegrijpbaar stuk land. Je weet dat wat er gebeurd niet goed is in onze westerse ogen. Nu kijk je het land in en zie je ook gewoon dorpen en steden. Ik had een beetje hetzelfde gevoel toen ik langs de grens met Afganistan fietste. Je bent ergens waarvan je eigenljk het idee hebt dat je er helemaal niet moet zijn. Het ziet er allemaal normaal uit maar je weet dat wat er gebeurd niet normaal is. Je gaat ook nog een tunnel in die is gegraven door Noord-Korea om Zuid-Korea binnen te vallen. Klinkt misschien spectaculair maar je loopt door een tunnel waar niks te zien is, dit had voor mij niet zoveel toegevoegde waarde. Ik vond het echt een indrukwekkende leerzame dag voornamelijk dat we als groep vragen konden stellen aan iemand uit Zuid-Korea.
Beste Sven
Bedankt voor je prachtige omschrijving van je belevenissen, super.
Ook bedankt voor de mooie foto’s die je maakt.
Nogmaals , ik geniet iedere dag van je reis.
Rijd voorzichtig, let goed op en ga nog lang door.
Groetjes Peter(85).