Het is inmiddels twee maanden geleden dat Rick en ik elk op avontuur zijn gegaan, ieder om zelf te ontdekken hoe het nu is om alleen te reizen. In deze blog vertel ik je hoe ik het tot nu toe ervaar.
Laten we bij het begin beginnen: het moment van afscheid was enorm lastig. Na een jaar lang samen reizen en samen plezier maken, was het emotioneel en heb ik zeker gedacht: “Waar begin ik in hemelsnaam aan?” Ik had nog nooit alleen gereisd, en nu ging ik meteen zoiets groots aan. Het maakte me onzeker. Ga ik niet eenzaam zijn? Maak ik wel nieuwe connecties in mijn eentje? Hoe ga ik alleen om met problemen? Wat ga ik doen als ik even een knuffel wil? Allemaal onzekerheden die door mijn hoofd spookten. Daarnaast had ik er ook heel veel zin in. Ik wist dat ik iets heel gaafs ging doen en hoewel het absoluut geen doel is, zal ik ook meer over mezelf leren. Ik ga iets doen wat ik nog nooit heb gedaan. Zoals een wijs meisje met rode vlechtjes ooit zei: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!”
De eerste dagen die ik alleen ben, nemen eigenlijk al een hoop van die onzekerheid weg. Ik ben nog in Hanoi en verblijf daar nog een paar dagen in een hostel. Ik maak daar meteen nieuwe vrienden met wie ik leuk contact heb, ga met mensen uit eten, heb contact met de locals en al met al geeft het mij meer vertrouwen.
Nu, na twee maanden alleen reizen, kan ik vertellen dat het voor- en nadelen heeft om alleen te reizen. Het grote voordeel van alleen reizen is de vrijheid die je hebt. Ondanks dat Rick en ik het bijna altijd eens waren over dingen, moest je het toch even overleggen. Nu, alleen, hoef je echt helemaal met niemand rekening te houden. Het is het ultieme gevoel van vrijheid, en dat is heerlijk.
Ik merk dat ik nu, als ik alleen reis, meer contact heb met vrienden en familie van thuis. Ik denk dat ik dit onbewust ben gaan doen om me niet alleen te voelen. Het werkt; ik voel me helemaal niet alleen en ik heb iedere dag contact met mensen. Voordat ik naar Japan ging, vertelden mensen mij dat het vrij lastig is om in contact te komen met de locals. Ik weet niet of ik iets anders doe dan die mensen, maar ik ervaar dat het heel goed te doen is. Ze komen naar mij toe omdat ze nieuwsgierig zijn en willen weten wat ik aan het doen ben. Ik heb eigenlijk iedere dag wel een praatje. In een eerdere blog of vlog zei ik iets wat ik nog een keer wil herhalen: als je openstaat voor de wereld, ben je nooit alleen.
Van ‘wij’ naar ‘ik’ is een leercurve. Soms mis ik het samen lachen, het samen relativeren over gekke situaties of mensen. Maar aan de andere kant geniet ik er ook van. Of we elkaar tijdens deze reis nog een keer gaan zien, dat weten we allebei niet. Voor nu heb ik het prima naar mijn zin en weet ik dat ik het ook heel goed alleen kan. Goede vriendschap is ook durven loslaten en van elkaar kunnen genieten als je bij elkaar bent.
Fijn dat het alleen reizen goed bevalt. Ik denk dat je hierdoor enorm groeit als persoon, want je moet elke dag wel iets overwinnen en dat geeft zelfvertrouwen. Goede reis verder, ik geniet van je verhalen. Vriendelijke groet, Jacqueline (uit Tilburg)
Ik vind dat je het fantastisch doet, je bent een innemend mens en daardoor maak je gemakkelijk contacten. Ik volg Rick ook en het is prachtig om te zien hoe twee verschillende karakters hun eigen invulling geven aan het alleen reizen. Jullie zijn wel twee kameraden die goed bijelkaar passen e n de knuffels aan het einde van de dag hoorden er gewoon bij, ,het getuigde van grote kameraadschap.
In ieder geval bedankt voor deze openhartige blog.
Ik hoop oprecht nog lange tijd van jullie reisverhalen te kunnen genieten.
Groetjes van Peter(85)
Mooi om te lezen en heel fijn dat het zo goed gaat. Graag hoor/lees ik een keer over hoe het thuisfront het vindt dat je zo lang weg bent. Natuurlijk zouden ze dat zelf moeten vertellen, maar jij weet het natuurlijk ook. Dank je wel voor alle posts. Geniet er enorm van.