Na een dag langs de oostkust van Taiwan te hebben gefietst, is het tijd om de bergen te trotseren. Op zich wel lekker, want hoe hoger je komt, hoe koeler de temperatuur wordt. Door een grote vallei fiets ik langs het water langzaam omhoog. Hoe hoger ik kom, hoe meer ik in de wolken kom. Van het uitzicht genieten zit er dus niet bij, maar het is wel zoals verwacht wat koeler. Door de mist/wolken zijn mensen nog op de akkers aan het werk. Al slingerend door de haarspeldbochten kom ik steeds hoger en hoger. Op ongeveer tweeduizend meter hoogte begint het inmiddels te schemeren en is het tijd om een slaapplek te zoeken. Ik vind een stukje gras langs de weg waar ook al een auto staat om te kamperen. De andere man is Jimmy, een man uit Taiwan die nu met zijn auto in Taiwan aan het rondreizen is. Er loopt een riviertje waar ik me even snel kan wassen en daarna eten Jimmy en ik samen, ieder het eten wat we zelf hebben meegenomen. Jimmy vertelt over zijn werk in de energiedistributie en ik vertel over mijn reis. Hij spreekt goed Engels en samen wordt er vooral veel gelachen. De volgende ochtend volgt hij mij ’s ochtends en hebben we ook nog samen lunch. Voordat ik het doorheb, heeft Jimmy al betaald voor het eten. Als ik hem vraag hoeveel het was om zelf te betalen, is zijn antwoord: “Welcome to Taiwan, my friend.”
Na de lunch nemen we afscheid en fiets ik verder door de bergen. Het is prachtig en deze dag blijf ik op hoogte. Wel met een aantal keer klimmen en dalen op de route, maar ik blijf in de bergen. Na een flinke afdaling zie ik aan de andere kant van de weg dat er een landslide is geweest over de weg. Er zijn allemaal graafmachines bezig en voor zover ik het goed kan zien, komt er helemaal geen verkeer door. Ik zie het niet helemaal goed en besluit om vijf minuten te wachten; als ik dan geen verkeer zie, draai ik om. Al snel komt er een andere fietser naar boven fietsen, richting mij. Hij was wel helemaal tot de landslide doorgefietst en kon er inderdaad niet door. Shit! Dat betekent weer omhoog fietsen. Het is een jongen van het vasteland van China en we besluiten om grotendeels van de dag samen te fietsen. We worden door een van de werkmannen geholpen; hij brengt ons terug naar boven met een busje. Vanaf daar nemen we een andere afslag naar beneden en kunnen we onze weg vervolgen.
De dag erop zijn we inmiddels gesplitst en word ik wakker in een dorpje in de bergen bij iemand in de tuin. Ik hoor vanaf de weg allemaal fietsers en besluit te kijken. Er is een toertocht bezig met allemaal mensen die naar de hoogste weg in Taiwan aan het fietsen zijn. Wat leuk, want daar ga ik vandaag ook heen. Snel een ontbijtje gegeten en daarna zat ik zelf ook in de toertocht. Inmiddels waren alle snelle mensen al boven en zat ik nu bij mensen die redelijk hetzelfde tempo als ik naar boven fietsten. Leuk om al die verbaasde blikken te zien als ik ze bijhoud of soms zelfs voorbijfiets met volle bepakking. De top is op 3275 meter, gaaf om weer op zo’n hoogte te zijn. Vanaf dat punt daal ik af door Taroko National Park. Het zijn super ruige bergen en het is echt prachtig om erdoorheen te fietsen. Vanaf de top ga ik helemaal naar zeeniveau en ik ben echt lang aan het afdalen. De weg loopt slingerend door de bergen, langs steile afgronden en soms door tunneltjes. Aan de weg worden wat herstelwerkzaamheden gedaan, ik moet daardoor twee keer tien minuutjes wachten totdat ik erdoor mag, maar door deze werkzaamheden is het super rustig op de weg. Echt volle bak genieten.
Prachtig verslag.
Ongekend hoeveel leuke dingen jij meemaakt en vooral de gesprekken met de locals en mede reizigers. Top man.
Ga zo door Sven.
Groetjes Peter.(85).