Jeju Island ligt in het zuiden van Zuid-Korea. De eerste dag kom ik net voor zonsondergang aan op het eiland. Ik fiets snel de boot af, op zoek naar een slaapplek. Ik had op internet gevonden dat er vlakbij een strand een gratis camping was. Bij aankomst blijkt deze helemaal niet te bestaan en ik besluit om te kamperen op een parkeerplaats waar ook een aantal campers staan. Daarna ga ik naar het strand om daar wat te eten en te drinken. In het gebied zijn allemaal straatartiesten, iets wat ik al lange tijd niet had gezien. Het geeft een leuke sfeer en onder het genot van een biertje geniet ik van de muziek. Er zijn veel mensen op straat en ik heb het idee dat ik de enige toerist ben.
Een oude traditie op Jeju Island is dat de vrouwen het water ingaan om te vissen. Ze gaan in een wetsuit/duikpak het water in om daar zeewier, inktvis en oesters te vangen. Dit is iets wat al generaties lang gebeurt. Inmiddels is aantoonbaar dat de lichamen van de vrouwen enigszins zijn aangepast aan het vele duiken; zo kunnen ze bijvoorbeeld langer hun adem inhouden en kunnen ze beter tegen de kou. Ik had gehoord dat er een museum was over deze traditionele vorm van visserij en de bijbehorende cultuur. Daar wilde ik natuurlijk heen, maar onderweg werd ik al getrakteerd op het zien van de vrouwen. Langs bijna de hele kust van Jeju Island wordt er op deze traditionele manier gevist. Ik fiets langs een plek waar de vrouwen zich net aan het klaarmaken waren om het water in te gaan. Iedereen trekt een wetsuit aan, zet een grote ronde duikbril op en gaat vervolgens met een mes en een net voor de vangst het water in. Ze zwaaien vrolijk naar mij en vinden het zichtbaar leuk dat ik er even bij blijf om te kijken.
De kust van Jeju Island is erg mooi om langs te fietsen, met veel rotsen. Het eiland is niet heel groot en ik zou het in twee dagen rond kunnen fietsen. Ik kies er echter voor om het in drie dagen te doen, omdat ik ook een rondje wil doen in het binnenland. Het binnenland is eigenlijk één grote berg waar een weg omheen loopt. Ik heb gepland om die weg te fietsen zodat ik uitzicht heb over het eiland. Tijdens het fietsen valt de weg echter behoorlijk tegen. Er staan constant alleen maar bomen langs de weg, waardoor je niks van het uitzicht kunt zien. Een beetje jammer, maar de afdaling naar de kust was gelukkig wel heel lekker om te nemen.
De laatste avond op het eiland heb ik een kampeerplek gevonden in een haven. Ik ga nog even wat te eten scoren en ontmoet daar twee lokale Koreanen. We raken aan de praat en al snel zitten we met z’n drieën bij een picknickbankje een biertje te drinken met elkaar. De een heeft een kiprestaurant en nodigt mij uit om gratis te komen eten. Hij vindt het zo ongelooflijk gaaf wat ik aan het doen ben dat hij mij wil helpen in de vorm van avondeten. In het restaurant eten we met z’n drieën veel kip en drinken we de bijbehorende biertjes en soju. Hij vertelt mij dat ik de eerste buitenlander ooit ben die in zijn restaurant komt eten. Ik moet dan ook uitgebreid op de foto met alle werknemers, leuk om mee te maken en om te zien hoe bijzonder het is voor hen. De twee mannen waar ik mee eet worden steeds gezelliger en luidruchtiger naarmate er meer drankjes in gaan. Het was een ongelooflijk leuke avond en een mooie ervaring om zo uitgenodigd te worden door de locals.