Over de stad Sapporo wist ik weinig. Ik wist dat de Olympische Spelen er ooit zijn gehouden en dat Sapporo bier er vandaan komt. Dit laatste sprak mij meteen aan, dus bij aankomst in de stad ging ik meteen de goudgele rakkers opzoeken. Er werd in het kort verteld hoe ze bier maken, maar het ging voornamelijk over de groei van het bedrijf en hoe ze ooit in een schuurtje zijn begonnen. Het is nu een enorm rustige tijd in Sapporo; veel mensen komen vooral voor de wintersport naar Hokkaido, maar dat seizoen is nu voorbij. Ik had al best lang niet met andere reizigers gesproken en had wel zin om te socializen. Het was een beetje een tegenvaller dat het hostel waar ik zat zo goed als leeg was. Ik haalde wat biertjes en besloot zelf andere reizigers te bellen die ik tijdens mijn reis had ontmoet. Een goed alternatief, want dit was erg gezellig en leuk om elkaars verhalen te horen.
Sapporo is mijn laatste stad in Japan en om Japan af te sluiten, ga ik nog een aantal Japanse gerechten eten. Wereldwijd wordt de Japanse keuken altijd enorm hoog gewaardeerd. Ik ben het hier grotendeels mee eens, maar voor mij persoonlijk is er ook een kanttekening. In de Japanse keuken wordt er heel veel vis gegeten. Ik ben geen groot fan van vis en daarom was de Japanse keuken voor mij minder goed dan ik had verwacht. Natuurlijk zijn er ook veel gerechten met vlees en vegetarische opties die ook superlekker zijn, maar omdat de verwachtingen zo enorm hoog waren, is het lastig om aan deze verwachtingen te voldoen. In Sapporo bezoek ik een lokaal foodfestival waar je eigenlijk helemaal geen andere toeristen ziet. Dit zijn de plekjes die ik het allerleukst vind. Ik eet een paar kleine gerechtjes, maar zit ook vooral te genieten van alle locals om mij heen.
De stilte in het hostel waar ik ben, geeft ook tijd om terug te blikken op de afgelopen twee maanden in Japan. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik alleen reis, en dat gaat eigenlijk een stuk beter dan verwacht. Ik voel mij niet alleen en ik weet dat ik mijzelf goed kan redden in een nieuw land. Dat voelt goed en is goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik was er niet bewust naar op zoek, maar dit is wel goed geweest voor mijn persoonlijke groei. In Sapporo regel ik ook een fietsdoos om mijn fiets mee te nemen naar Zuid-Korea. Ik kijk nog even snel hoe ver ik morgen moet fietsen naar het vliegveld, maar zie tot mijn grote schrik dat dit veertig kilometer is. Shit! Een taxi is hier megaduur en openbaar vervoer heb ik nog niet gebruikt tijdens de reis, en dat zou ik zonde vinden om nu wel te doen. Ik besluit om de doos via een band over mijn schouder te tillen en zo de veertig kilometer te fietsen. Ik heb geluk dat er geen wind staat en eigenlijk gaat het makkelijker dan gedacht. Met het aankomen op het vliegveld zit mijn avontuur in Japan erop. Het is tijd voor een nieuw avontuur: Zuid-Korea.
Ik heb ontzettend genoten van jouw reis door Japan en ik vind het geweldig dat je dit alleen bent gaan doen. Dit maakt reizen toch anders en als je er voor open staat maak je snel contact met andere mensen. Allemaal leuke ervaringen om jezelf te leren kennen. Ik kijk uit naar je volgende blok maar weet al dat Zuid Korea en Taiwan weer pareltjes zijn